ନା ରାଗ, ନା ନିରାଶା, ମାତ୍ର ଗଭୀର ନୀରବତା...ଆଡିଲେଡ୍‌ରେ କୋହଲିଙ୍କ ଗୁଡ୍‌ ବାଏର କଣ ବାର୍ତ୍ତା?

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ  ୨୩/୧୦: ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତ...ଥିଲା କିଛି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର....ଆଡିଲେଡ୍ ଓଭାଲ୍ ଭିଡ଼କୁ ଚାହିଁଲେ...ତଥାପି ଓଠରେ ଥିଲା ସାମାନ୍ୟ ହସ...ଖାଲି ହସ ନୁହେଁ, ସେ ତାଙ୍କର ଡାହାଣ ହାତ ଉଠାଇ ନୀରବରେ ବିଦାୟ ଦେଲେ । କୌଣସି କ୍ରୋଧ ନଥିଲା, କୌଣସି ନିରାଶା ନଥିଲା- କେବଳ ଏକ ଗଭୀର ଗଭୀର ଶାନ୍ତି। ମନେ ହେଉଥିଲା ଯେପରି କୋହଲି କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ । ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ଆଉ ଥରେ ଆମେ ଆଉ ତାଙ୍କ ଖେଳ ଦେଖିପାରିବୁନି । 

ଭାରତୀୟ କ୍ରିକେଟ ଇତିହାସରେ ଅନେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଅମର ହୋଇ ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ଏହି ଦୃଶ୍ୟ ହୁଏତ ସବୁଠାରୁ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଦୁଃଖ ଆଣିଦେଇଛି। ଏହା ଆଡିଲେଡ୍, ଯେଉଁଠାରେ କୋହଲି ତାଙ୍କର କିଛି ସ୍ମରଣୀୟ ଇନିଂସ ଖେଳିଛନ୍ତି । ସେହି ଗ୍ରାଉଣ୍ଡ ଯେଉଁଠାରେ ସେ ବିଦେଶୀ ବ୍ୟାଟସମ୍ୟାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସର୍ବାଧିକ ରନ (୯୭୫) କରିଥିଲେ । ଏଠାକାର ମାଟି ଏବଂ ପବନ ତାଙ୍କ ନାମ ସହିତ ଜଡିତ। କିନ୍ତୁ ଏଥର ସବୁକିଛି ଭିନ୍ନ ଥିଲା । ଏହା କୋହଲିଙ୍କ କ୍ୟାରିୟରରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଥିଲା । ହୁଏତ ସେଥିପାଇଁ, ଯେତେବେଳେ ସେ ପଡ଼ିଆ ଛାଡିବା ସମୟରେ ଭିଡ଼କୁ ହାତ ହଲାଇଲେ ।

ସେତେବେଳେ ଇଙ୍ଗିତ କେବଳ ଏକ ଆସାଉଲ୍ ପରି ନୁହେଁ । ଏକ ଯୁଗର ଅନ୍ତ ପରି ମନେ ହେଲା। ଆଡିଲେଡ୍ ଭିଡ଼ ଠିଆ ହୋଇ କରତାଳି ଦେଲେ। କରତାଳି କ୍ରୋଧର ନୁହେଁ, ବରଂ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ସ୍ନେହର ଥିଲା । ଭାରତୀୟ କ୍ରିକେଟକୁ ନୂତନ ଉଚ୍ଚତାରେ ପହଞ୍ଚାଇଥିବା ଖେଳାଳିଙ୍କ ପାଇଁ। କିନ୍ତୁ କୋହଲିଙ୍କ ଆଖିରେ କେବଳ ରନ କିମ୍ବା ଫର୍ମ ବିଷୟରେ ନୁହେଁ । ସେ ଯେଉଁ ଯାତ୍ରାରେ ସବୁକିଛି ଲଗାଇଥିଲେ ତାହା ବିଷୟରେ ଏକ କ୍ଳାନ୍ତି ପ୍ରତିଫଳିତ ହେଉଥିଲା। ଏହା ପରେ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆ ଗୁଞ୍ଜରିତ ହୋଇଥିଲା ଗୁଡ୍‌ ବାଏ ।

ସବୁଠି ପ୍ରଶ୍ନ ସମାନ ଥିଲା, ଏହା କ'ଣ କୋହଲିଙ୍କ ଇଙ୍ଗିତ ? ଏହା କ'ଣ ODI କ୍ରିକେଟରୁ ତାଙ୍କର ଅବସର ନେବାର ସମୟ ନିକଟତର ହେଉଛି ? ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କର ଦୁଇଟି ଲଗାତାର ଡକ୍ ବିଷୟରେ କଥା ହେଉନଥିଲେ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ହୃଦୟକୁ ଛୁଇଁଥିବା ସେହି ଶାନ୍ତ ହାତ ହଲାଇବା ବିଷୟରେ କହୁଥିଲେ।